Even voorstellen...

Mijn naam is Jacqueline Heemskerk...geboren op 11-05-1969 te Rijnsburg.
Als kind, was ik altijd al gek op dieren.... alles wilde ik knuffelen...helaas dachten mijn ouders daar anders over,en hadden zelf geen affectie met dieren.
Al had mijn vader in de schuur een grote volière met verschillende soorten vogels...
Die liefde voor vogels...heb ik dan waarschijnlijk wel van hem overgenomen...
Want sinds dat ik samenwoon....al ruim 20 jaar...heb ik ook altijd een binnen volière gehad, met verschillende soorten, zoals gould amadines , oranje kaakjes...blauwfazantjes, spitsstaart amadines,enz.
Na 16 jaar gestopt...want het is een stoffige boel, je kon er niet tegen aan stoffen of stofzuigen.
En altijd een aparte kooi...met of een kanarie of een parkietje...
Het gekke is dat het ook altijd om bijzondere dieren gaat... waarmee ik een mooie band heb.
De kooi staat altijd open..en mogen heerlijk door het huis vliegen...die vrijheid verdienen ze, en ik krijg daar onvoorwaardelijke liefde voor terug.
Ook 16 jaar Cavalierkingcharlesspaniels gehad...de 1ste was Pepper...een godsgeschenk, waar ik veel liefde en kind mee kon zijn.
De 2de vriend was Niels...een kwetsbare hond...maar die zo vrolijk en blij kon zijn, allemaal spiegeltjes voor mij.
En toen Pepper de 1ste hond van ons, kwam te overlijden...had Niels de 2de zijn vrolijkheid voor het leven verloren....
Dus we moesten iets ondernemen... en kwamen uit bij de fokster waar Niels zelf vandaan kwam...
We hadden het verhaal aan haar voorgelegd... en mochten bij haar langs komen.
Ze had een ouder teefje Pin genaamd...9 jaar al...poeh...dacht meteen, daar moet ik dan na enige jaren wel weer snel afscheid van nemen.
Maar de beslissing was snel gemaakt...en mochten haar op proef een paar dagen meenemen naar huis.
En geloof het of niet...die was meteen THUIS...ongelofelijk...ze volgde me al zonder riem op de 1ste dag.
Een pracht meid...die opbloeide bij ons...want bij de fokster, was er nauwelijks tijd voor haar...door hun drukke banen.
Pepper is 12 en een half jaar geworden...Niels 14 jaar en een maand...en Pinnetje ons vriendinnetje ook 12 en een half jaar.
Dierbare herinneringen aan alle drie....die voor altijd in mijn hart zullen blijven!!
Na dat Pinnetje kwam te overlijden...en we niks meer hadden...kwam ik in een groot gat terecht...en wist dat ik hier iets voor in de plaats moest krijgen.
Want mijn leven draaide om de honden...dit was mijn houvast en veiligheid...en dit alles was ik nu kwijt.
Door de angst heen...ben ik toen vrijwilligerswerk gaan doen, met dementerende bejaarden...
Ik had nooit gedacht dit te kunnen....maar het was op mijn lijf geschreven...en deed het met veel liefde...
Dit heb ik ander halfjaar vol gehouden... zo`n 21 uur in de week...
Maar merkte hoe veel ik weg gaf...en niks meer voor mezelf overhield...en dit brak op...
Nu alweer een halfjaar thuis...bezig met fotograferen...en zo veel mogelijk de natuur in...
Een plek waar in ik mezelf kan zijn...dit noem ik altijd mijn echte THUIS!!
Het is voor mij als HSP`er hooggevoelig persoon... een grote uitdaging... om mezelf niet te verliezen, in denken en alle verantwoordelijkheden op me te moeten nemen.
In de natuur kan ik ontspannen...verwonderen... en opladen... dus een veilige plek voor mij.
Door dat ik veel energieën ook van andere mensen op pik...door dat ik mezelf niet goed kan afsluiten nog... ben ik in een mum van tijd leeg...en word ik ziek.
Mijn leven is simpel... `t huishouden...de natuur in...fotograferen...en contacten onderhouden...waar ik een fijne verbinding mee voel.
Mijd drukke plaatsen...geen fan van visite, verjaardagen...verplichtingen, kom zelden in een stad...kleine intieme dorpen voel ik me het beste bij.
Vaak word je ook niet begrepen...en dit kan voor mij erg eenzaam aanvoelen...en voelt je erg onbegrepen.
Gelukkig heb ik een lieve vriend al 21 jaar...die mij door dik en dun steunt...een godsgeschenk!!
En met hem de liefde voor het fotograferen en de natuur mag delen...
Door hem ben ik ook gaan fotograferen....al zaten we al veel in de natuur...maar dit voornamelijk met verrekijkers, om de vogels te kunnen spotten.
Ik vind het heerlijk ook om af en toe eens te schrijven, over wat ik beleefd heb...of de dingen die me bezig houden.
Vandaar toch een BLOG begonnen.... voor mij voelt het als een soort van dagboek...met foto`s!!
Ik merk sinds een halfjaar, dat ik steeds meer mensen met HSP....mag ontmoeten, er komen er steeds meer op mijn pad...dit voelt heel prettig.
Ook sinds een half jaar mijn eigen FB site Natuur & Verwondering begonnen...
Waar ik me erg thuis voel...omdat de leden warm zijn...mooie foto`s delen...en allemaal een passie hebben met de natuur...dit schept zo ie zo een mooie verbinding.
Wat het leven voor de rest nog voor mij in petto heeft weet ik niet...en probeer met de dag te leven..
Veel plezier met lezen en de foto`s die ik met jullie mag delen....
Warme groet van Jacq